Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
geçmişe özlem güzel, hatırlanacak değerli anıların olması bir hediye insanoğluna...yüreğinize sağlık
Çocukluklar hep benzerdir, hatırlatan sağ olsun... 10 puan +ant. Sevgiyle, iyi geceler...
Nerede o yokluk kucağındaki sıcak günler.Ana gibi,yar gibi sadakatli,samimi sıpsıcaktı.Oda soğuk yer dar,olsun. Nefes nefese yatardık yedi gardaş.Yatağımızda bölünürdü dürümümüzde;farketmezdi.Başı ağırana büyükler dua ederdi doktarumuzda oydu. Hani nerede o yoktaki samiyet güzellikler.Şimdi güya her şey bol,her şey var.Ne komşudan ne fakirden haber var.Mana dolu güzel şiirinizden dolayı tebriklerimi sunuyorum.Dağlar Bey.
Muhterem kardeşim, keşke o huzurlu günler geri gelseydide bugünki bu acılar ve kederler içindeki lüksten mahrum olaydık. Heppimiz o günleri hatırlayında derin bir ah çekmeden yapamıyoruz. Ah o günler ah o günler.
Tam puanımla tebrik eder, listeme alıyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.
Belki yokluk vardı, belki yoksuldu insanlar ama daha saf ve temizdi duygular. Komşuluklar, dostluklar, arkadaşlıklar daha sağlam temeller üstüne oturmuş, daha kuvvetliydi. Dosthaneydi... Yenen ne olursa olsun, katışıksız saftı ve lezetliydi. Zorluklar vardı belki ama mutluluk dahada çok ve güzeldi....Baharı ayrı bi ğüzel, kışı ayrı bi güzeldi. Bu kadar kirletilmemişti,dünya ve duygular.......Çocukluk yıllarıma döndüm şiirinizde dost....Kutluyorum. Sevgi ve saygılarımla.
Sn: Özügüç,
Bu güzel eserinizi,
Beğeniyle okudum.
Yüreğine salık
Kalemin daim olsun.
Başarının devamını diliyorum.
Dost kalemi kutlarım.
Nice güzel paylaşımlara.
Sevgi ve saygılarımla....
Güzel ve çok başarılı bulduğum şiirinizi bir kez daha okumak kısmet oldu. Gerçek şiir anlayışında izlemekte olduğunuz bu yöntem, anlaşılabilir dilimizin başarılı kullanımı ve şairin bir yandan topluma sunduğu güzelliklerin içinde duyumsanan gerçekçilik ve dilimizin anlatın gücünü başarılı kullanması okuyan ve dilini seven her insanı mutlu ediyor. Bir kez daha kutluyor, başarılar diliyorum... Sevgilerimle....
İçtenlik ve samimiyet dolu gerçekçi bir yaklaşım. Dilimizin başarılı kullanımı şaire gerçek değerinin ne olduğunu anlatmış. Özgün bir değeri yakalayıp anlaşılır dille anlatan şair, bence alkışlanmayı hak etmştir. Tan puan +Ant..
Beğenerek okudum.kutluyorum.Ayrıca teşekkürederim.Sağlıcakla kalınız.
ustat beni çocukluğumqa götürdun allah senden razı olsun
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta