Çocukluğum / 2 Şiiri - Nuri Ulufer

Tarih altmış yetmişler, ayak çatlak el nasır
Dedem ninem yaşamış, buralarda kaç asır
Yoksulluğun zirvesi, O günlere münhasır
***Fabrika senayı yok geçim kaynağı tarım
***Hiç aklımdan çıkmaz ki, O çocukluk yıllarım
****
Kısırı kar kaplardı, biz de kızak kayardık
Yaz gelince ya dana, ya da kuzu yayardık
Ekmek ismet nineden, su dereden doyardık
***Ne gam kederim vardı, ne aşılmaz efkarım
***Hiç aklımdan çıkmaz ki, O çocukluk yıllarım
****

Sene yetmiş beş idi, tam ekimin on dördü
Sıla gözlüm gidince, her yer örene döndü
Bıyıklar terlemeden, gurbet yolu göründü
***Gam kasavetle doldu, dağarcığım ambarım
***Hiç aklımdan çıkmaz ki O çocukluk yıllarım
****

Kulak veren olmadı, can Nuri'nin sesine
Ta çocukken çökmüştü, Yoksulluk ensesine
Ne yatılı okudum,………ne gittim lisesine
***Hayatın mektebinde, zor yeşerdi dallarım
***Hiç aklımdan çıkmaz ki, O çocukluk yıllarım