Elma şekeri kırmızısı yanaklarıma ne de yakışırdı pembe fırfırlı elbisem,.kızardı annem kış ortasında bile o elbiseyi giymek istememe…anlamazdı ki düşlerime en çok yakışan o elbiseydi…kimse görmezdi gözlerimdeki yıldızları,saklardım. bir de kıvırcık saçlarıma bağladığım umutlarımdan haberi yoktu kimsenin.kendim tatardım saçlarımı düşmesin hiç biri diye…ağaçlara tırmanırken kurardım en sevdiğim hayallerimi.o yüzden düştüğümde acımazdı kanayan dizlerim.ağlamazdım.…azdı küçük avuçlarıma sığdırabildiklerim ama yüreğimdeki ülkeleri kimsenin keşfetmeye gücü yetmezdi…o pembe elbiseyle kimsenin bilmediği kaç ülkenin prensesiydim ben…
En zengindim,en güzeldim,en mutluydum,en sevilendim,en özgürdüm…bütün enlere sahiptim işte…anlamazdım savaşları,katliamları en büyük kavgam annemin beni erken yatırmaya çalışmasıydı…bir de babamın istediğim ayakkabıyı almadığında kulakları tırmalayan sesimle dükkanı başına yıkmamdı…
Tek başıma açabildiğimde evin demir kapısını benimdi artık hayat… toz toprak içindeydi üstüm başım ellerim kirliydi.babam sokakta bana rastladığında kızardı “şu saçlarında olmasa kimse anlamayacak kız çocuğu olduğunu” diye… ona kötü kötü bakar evden kaçma hesapları yapardım şimdiki aksiyon filmlerine taş çıkartacak…
Tamamını Oku
Ezher'in günlüğü...
Hiç üstüme oturmadı hayat, hep bir beden büyük geldi bana acılar…hiç büyümedim beklide ondan!
Yüreğinize sağlık...
İ.topyan
Hiç üstüme oturmadı hayat, hep bir beden büyük geldi bana acılar…hiç büyümedim beklide ondan!
Değerli EZHER,
Ne kadar büyüsek te çocuk kalır bir yanımız hep.İstesekte
buna izin vermez zaman.Doksan üçüne gelmişiz,artık büyümenin zamanı geldi dediğimizde,büyümeliyim dediğimizde de uçurtmanın ipi kopmuş,kuyruğu çakılmış oluyor toprağa.İş işten geçiyor,pişman oluyor çocuk duygular.Bence en iyisi;Çocuk kalarak büyümek olmalı !! Yoo,illâ da çocuk kalacağım diyorsanız,onu da siz bilirsini..Atlıkarıncalarda her çocuk için yer olmuştur binmeye..Selamlarımla çocuk insan..
ezher arkadaş şiir ve yazılarını okudum gerçekten güzelbaşarılarının devamını dilerim
Ne dokunaklı, ne içli bir şiir.
Evet, çocukluğumuzda şendik, mutluyduk, sevinçliydik.
Şimdi ise ne mutluluk kaldı, ne sevgi...
İnsan insanın kurdu oldu. Ve hayat bütün bunlara rağmen yaşamaya değer doğrusu...
çok güzel bir anlatım hayat bu işte. gelir gecer. arkada yaşanan anılar ve yürekten yazılmış hatıralar. hepsı gönülden geçtiği gibi kaleme alınır.. yemi yeşeren düşler gibi sahici ve unutulmaz kalıcı. tebrikler suskun hanım ezher.
aynanın karşısındayken gördüğüm görüntü
top oynayan çocuklara bakarken duyduğum heyecanı yenemiyor bir türlü...
Bu defa okudugumda bu şiiri, şiirin her sahnesinde bana da bir pencere açıldı küçüklüğüme. Gözümde canlanan çocukluk anılarımı şimdi burda yazsam, Ezher Hanım gibi de özlü anlatamayacağım için uzun kaçar, can sıkar herhalde. Ben sadece Ezher Hanıma beni çocukluğumda bir zaman yolculuğuna götürdüğü için burada da teşekür etmekle yetiniyorum.
En zengindim,en güzeldim,en mutluydum,en sevilendim,en özgürdüm…
İşte çocukluk bu...
Budur yürekteki çocuğu belki bir cendere baskısı ile ama asla büyütmemek kaygısı, çabası. Bu en'ler e hiç olmazsa orada ve bugün de sahip olabilmek için ....
Kutluyorum sayın Ezher , herkesin kendi çocukluk elbisesini giyerek okuyacağı çok güzel bir çalışma ...
belki de öyle bir çocukluk yaşandı diye yazıldı tüm bunlar..
o çocuk büyüdü de yazılar yazdı adam gibi.. bazen elimizden tutup götürdü uzaklara, bazen de isyanın tüm renklerini gösterdi..
baban mı var derdin var!!
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta