Çocukluğum Şiiri - Cahit Aybar

Hayatın tozpembe olduğu,
Ayakkabısız, çatlak ayaklarla bile.
Oynardım kuzularla; otlatırken köyümün Yamacında çocukken.
Anlatsam yorulurum güzelliğini çocukluğumun.
Tasasız, kedersiz cıvıl cıvıl bir kalp vardı göğsümde.
Şimdi virane, şimdi harap, şimdi keder dolu bir kalp taşıyorum yine aynı göğsümde.
Saçıma sakalıma aklar düştü daha gençken bunun yüzünden.
Niçin mi? diyorsun yedi belalım.
Zulmü zalimi tanıdım hiç istemeden,
Ve ben mazlumun, yoksulun göz yaşlarını soluyorum,
İşte ben mutsuzum, ve işte kan döken medeniyete
Lanetler okuyorum.

Cahit aybar- 2002.