Çocukluğum..! Şiiri - Lokman Ölgün

BİZİM KOY YOLU Bİ KARIŞ TOZDU;
HANİ ŞU UN MİSALİ TOZ! .

ANAM BİLEGİME GELEN ENTARİYLE,
TOZA,CAMURA, BOCEGE SALARDI,
KUŞLUK VAKTİ

KOŞUŞTURURDUK O YOLDA
BİR AŞŞAGI, BİR YUKARI…
TOZ TOZU,BİZ BİZİ,GÖZ GÖZU GÖRMEZDİ

AYAK CIPLAK, KIC CIPLAK,DONSUZ,
KAH BİR TAŞA ÇALAR AYAK,
KAH ENTARİ UCUNA TAKILIR
KAPAKLANIRDIK UN UFAK TOZLARA…

SALYA SUMUK,BAZEN AGLAMAKLI,
AMA COKLUKLA GULUCUKLERLE
KALKAR, TOZUTMAYA,
TOZ YUTMAYA KOŞARDIK
YENİDEN VE YILMADAN…

BAYKUŞ OTTUGUNDE,
GUNEŞ CEKİLİP,KARANLIK KOYU ORTTUGUNDE
EVE DONERDİK,
SUPURGE SAPIYLA,
BİR GUZEL ENTARİ TOZUMU ALIRDI ANAM..!
BEN AGLARKEN O SOVERDİ BANA
ANA AVRAT…!
BENSE FERYAN FİGAT…

İKİ LOKMADAN SONRA
UYUR KALIR, UNUTURDUM HERŞEYİ
NE DÜNÜN TOZU,TOPRAGI,
NE AKŞAMIN SUPURGE SAPI,
NE YENİ GÜNÜN YENİ OYUNLARI
BANAMISIN DEMEZ,UYURDUM
OSSURA OSSURA…

HİC BAŞARISIZLIK BİLMEZDİK!
HİC ARKADAŞ TERKETMEZDİK,
HİC ALDATMAZDIK,
YALAN DA SOYLEMEZDİK,
ZATEN COGUNUN DA NE DEMEK OLDUGUNU BİLMEZDİK..!

NE COK HATIRA YUKU VAR ŞİMDİ BEYNİMDE;
NE COK YANLIŞ YAPMIŞIM MEGERSE,
NE KADAR COK TERKETMİŞ,
NE KADAR COK TERKEDİLMİŞİM…!
NE AZ SEVMİŞİM SEVGİLİMİ,
NE AZ OZLEMİŞİM MEGER…
NE KADAR COK KALP KIRMIŞ,
NE KADAR COK KALBİM KIRILMIŞ.!

DAHA ZEKİ, DAHA AKILLI, DAHA BİLGİLİ,
DAHA BİLMEM NELER OLMUŞUM DA,
KÜÇÜCÜK MUTLULUK OYUNLARINI
UNUTMUŞUM BEN…

GERİYE HİC DÖNEMEYECEGİNİ BİLEREK
GEÇMİŞE BAKMAK ÇOK ACIYMIŞ…

(Yalavaçlı: 11.07.2007 - 21.55 )