Çocukluğum Şiiri - Umut Ülbegi

Çocukluğum

Çocukluğum
kömürlüklerinde saklandığım
müstakil evler
kukalı saklambaç ve dalya
elma dersem çık
armut dersem çıkma
üç mahalle uzaktaysa ışık
koş koşabildiğin kadar
önüm
arkam
sağım
solum
sobe
sen çay içtin, çık

Bilyelerim
gazoz kapaklarım
baş
baş altı büyülerim
ve ilk ganimetim
sabah olduğunda
yastığımın yanında
zafer sarhoşu gözbebeklerim
hani o hiç unutulmayan
dolu dolu yokluğum
çocukluğum

doğum günlerimin
ve her beş pekiyimin adresi
puding pastanesi
hala baklava sevmememin tek sebebi
supanglesi

yepyeni ayakkabılarla oynanan top
plastik
meşin derken
patlayan dikişler
sökülen pantolon
dizlerde hiç geçmeyen yaralar
ilk mahalle maçı
üç korner bir penaltı
baş üstü taş üstü
atan alır spor
japon kale
her mevkinin adamı
mahallenin gol kralı

diziler yok
yemeğe çağıran anneler
kunduracılar
ve yamalar
tek kanal hükümdarlığında
soba üstü çay ve
mandalina kabukları
yalnızlık yok
kan kardeşim var
zaman zaman aynı kıza aşık olduğum
unutup eriğe, kiraza daldığım
çocukluğum

şimdi anlıyorum
yaşadığım mucizeyi
dört duvar arasında
büyüterek gösteremem
canım oğlum
canım kızım
geldiğinizde sizi
mahallemde büyütemem
çocukluğum
oynadığım tüm oyunlarla
sizin için kuracağım mahallede
annenizin kollarında
ve evimizin yollarında
çocukluğum
lades kemiği gibi
yılbaşı piyangosu gibi
tombalanın üçüncü çinkosu gibi
aklımda

Umut Ülbegi
Kayıt Tarihi : 11.9.2007 19:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Meneviş Köylü
    Meneviş Köylü

    aklıma Dürdane teyzenin patlattığı toplarımız geldi. 'burası top sayesi mi?' diye bağırırdı. acımasızdı... çok acımasızdı rahmetli. şiirinle beraber hoşgeldin Umut.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Umut Ülbegi