Bir zamanlardı geçti,uzun yıllar ötesinden,
Yalnızlığımı paylaşan,dertlerime ortak olan,
Dedemin öfkeleri,ninemin gül yüzüydü.
Erken solmuş çiçek gibi,uzatmış da kollarını,
Bilsen,ne kadar özledim, durma,gel diyordu...
Yoksullukla mutluluğun dostluğunu solurdu,
Zevkle kendi çocukluğuma savrularak okudum şiirinizi.Zaman öyle çabuk akıp geçiyor ki, durup bakmaya vakit bulamadan, ve ne olduğunu bile anlamadan değişiyor çevremiz gördüklerimiz ve yaşam tarzımız. İyi mi, kötü mü bilemem; farklı olabilir herkesin yorumu, ama yitirdiklerimizin yarası sanırım hepimizin.
sizi kendi çocukluğumdan bir kesit sunmaya çalıştığım Taş Olmak Vardı, isimli şiirimi okumaya sayfama davet ediyorum. Sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta