Çocukluğum Şiiri - Soluk Beniz

(1)
güz yapraklarının en sararmış namelerinde uyuduğum
ve bir günü üç beş günde bitirdiğim günler gelir düşüme
toz pembe gibidir işte şu başımı taş olukta yuduğum
dünyaları verdiğim dün gibidir meteliksiz gülüşüme

(2)
haykırdığım naraları toplayıp ipe dizdiğim saatler
sanki kadran karasında çöreklenmiş de beni dövmüş tak tak
sobe sesli gecelerde yankılanan tek bilyelik vaatler
yükseltmiş çocuk denen yüreği koca dünyayı alçaltarak

(3)
ak saçlarımla düşündüm basıp geçtiğim onca tozlu yolu
geçip gittiler önümden ceylan sekmesi tadında çıplak ayaklar
mazi denen hayale uzattım nasır tutmuş buruşuk eli
göremedim önümde ne varsa söndü bir bir ışıklı taklar