Çocukluğu Yitik Kadının Hikayesi

Hadi git, git anlat içindeki korkuya
Çocukluğu yitik kadının hikayesini

Küçücük bir yürekken öğrendiğini sevgiyi ve acıyı
Doyamadığına ne ana kucağına ne yar sıcağına
O hep kucak kucak dağıtmak isterken dünyayı
Kendisinden çalmak istediklerini insanların
Ve kimselere duyuramadığını çığlığını

Kaçmak için çirkinliklerle daha çok incinmekten
Ve aramak için karışan ipliklerinin uçlarını
Dağlara çıktığını uzunca bir mevsim
Isıtarak yüreğini ince ince, indiğini düze
Ve meydan okuduğunu sevgisiz bütün tanrılara

Dünyayı her gün yıkıp yenibaştan yaratacak görünse de
Savaştan dönen askerler kadar yorgun olduğunu
Sevdiği sularda sakin dingin uyumakken tek düşü
Hiç indirmediği başının yenilgisini bekleyenlere inat
Koştuğunu bütün zamanlarda ölüm gibi doludizgin

Fersah fersah yol gittiğini sevgiyi ararken
Kimsenin çizemeyeceği bir resmini çizdiğini senin
Sevgisinin nasıl idam ettiğini dağ gibi gururunu
Nasıl kürek çektiğini senin fırtınalı okyanusunda
Ve sen hangi sularda boğuyorsun sevgisini

Hadi git, git anlat içindeki korkuya
Çocukluğu yitik kadının hikayesini.