Çocukluğu Özledim Şiiri - Fahri Bulut

ÇOCUKLUĞU ÖZLEDİM
Yaşlandıkça kirlendik günahlarla birlikte,
Kalmadı bu dünyada, insanlıkta, dirlikte,
Gerçekleri gören az, yönetenler körlükte,
Kirlenmemiş o masum, çocukluğu özlerim.

Karnım tok, sırtım da pak, şen ve şakrak yaşardım,
Yalın ayaklarımla, tozlu yolda koşardım,
Şiirler yazar, okur, mutluluktan coşardım,
Kirlenmemiş o temiz, çocukluğu özledim.

Oyunu çok severdim, hiç bıkmadan oynardım,
Yorulup, terleyende, göletlere tumardım,
Oyundan çağırana, kızar, küser, kınardım,
Kirlenmemiş tertemiz, çocukluğu özlerim.

Bütün köy çocukları, kardeş kardeş yaşardık,
Sevinci ve acıyı, birlikte paylaşırdık,
Dayanışma, imece, her zorluğu aşardık,
Kirlenmemiş o masum, çocukluğu özlerim.

Aç, çıplak yaşatmayan, anamla, babam vardı,
Biri birin çok seven, köylüm, akrabam vardı,
Okuyup adam olmak, isteğim, çabam vardı,
Kirlenmemiş o temiz, çocukluğu özledim.

Köyümüz Berçenektir, göç verdik gurbetlere,
Dayanması çok zormuş, yıllanan hasretlere,
Eller derman olmuyor, sorunlara, dertlere,
Kirlenmemiş o masum, çocukluğu özlerim.

Rızazade, çocukken her gün bayramdı bana,
Zam ve zulüm bilmezdim, işkence yoktu cana,
Mutlu, mesut bir yaşam, gülerdim kana kana,
Kirlenmemiş tertemiz, çocukluğu özledim.
20.03.2023
Fahri Bulut Rızazade