Çocukluğum Şiiri - Yüksel Koç

ÇOCUKLUĞUM.
Hesap verin geçmiş yıllarım bana
Gam kasavet çeke çeke büyüdüm.
Hiç şansım olmadı rahattan yana
Dert çıkını çöze çöze büyüdüm.

Evimizde nüfusumuz çoğudu
Kazancımız gelirimiz yoğudu
Toprak damlı bir evimiz varıdı
Mertekleri saya saya büyüdüm.

Belenip te büyümüştüm höllükte
Arkadaşlarla oynardık küllükte
Koyun kuzu güder idik birlikte
Çayırlarda koşa koşa büyüdüm.

Toprak yolda yalın ayak koşardım
Bazen tökezleyip yere düşerdim
Değnekten atımla dağlar aşardım
Deh eyleye deh eyleye büyüdüm.

Ölüm gelip kapımızı çalınca
Hasta babam genç yaşında ölünce
Öksüz yetim boynu bükük kalınca
Yokluğunu çeke çeke büyüdüm.

Akşam yatağıma, yattığım zaman
Üç Kulhü bir Elham okurdum tamam
Zalimdi pireler vermezdi aman
Uykularım böle böle büyüdüm.

Akranlarla ne oyunlar kurardık
Çayırlıkta çelik çomak oynardık
Bahçelerden erik, elma yolardık
Derelerde çime çime büyüdüm.

Muhannet söz ile vururdu taşı
İçime akardı gözümün yaşı
Çökelek ekmekle bulamaç aşı
Kaşıklayı kaşıklayı büyüdüm.

Yaramazdım alışmıştım patağa
Çift sürerdim elim yetmez tutağa
Ara sıra altımdaki yatağa
Sidikleyi sidikleyi büyüdüm.

Geceleri yatıp uyurken taman
Yamalık yamardı cefakâr anam
Kış ortası biter kalmazdı saman
Dağdan keven söke söke büyüdüm.

Ne vardı ki hayat bize zorudu
Umutlar aşina hayal korudu
Yamalıklı bir pantolum varıdı
Senelerce giye giye büyüdüm.

Pirimiz yoktu ki peşine düşek
Ömrümde görmedim rahat bir döşek
Önüme kattılar bir topal eşek
Odun tezek çeke çeke büyüdüm.

Kısacası perişandık haliyle
Dertler sıralıydı çile kafile
Ayakkabım yoktu çorap nafile
Dikenlere basa basa büyüdüm.

Günden güne azdı dinmedi acım
Çalıştım didindim yetmedi gücüm
Köyde kalamazdım zorudu geçim
Gurbet eli geze geze büyüdüm.

Çocukluğum hatırımdan gitmiyor
Ozan Yüksel ne söylese bitmiyor
Hayat bir bilmece akıl yetmiyor
Ömür boyu çöze çöze büyüdüm.
Yüksel Koç.