Çocukluğa Özlem Şiiri - Bayram Tunca

Kıpkırmızı, elma gibiydi, yanağım
Turp gibiydi, kollarım bacaklarım
Kolay-kolay bükülmezdi bileklerim
Çocukluğuma dönmektir dileklerim

Çam kabuğundandı, tüm oyuncaklarım
Çamurdandı, yaptığım en güzel evlerim
Çam dallarına kurulurdu, hamaklarım
Kıl çadırındandı, en güzel konaklarım

Soğuk sularda çimip kırlarda atlara bindim
Sütün, yoğurdun, her şeyin tabiisini yedim
Çayırda, bayırda, çelik, çomak oynadım
Ben çocukluğuma, daha tam doyamadım

Tahtadandı kılıcım, tüfeğim, her şeyim
Kabuktandı kayığım, arabam, her şeyim
Ben o yıllarda daha çok ufacık tefeciğim
Ben ezelden beridir, hep Yörük efesiyim

Günümüzde plastikleşti tüm oyuncaklarım
Metalleşti oyuncağım, köreldi kabiliyetim
Sunîleşti çiçekler, kokuvermiyor eskisi gibi
Sunîleşti içecekler, tat vermiyor eskisi gibi

Arkadaşım Veli ile çelik çomak oynamak istiyorum
Leylâ’m ile gelin damat evcilik oynamak istiyorum
Sonrada aynı yatakta da uyuyup kalmak istiyorum
Ben ta o eski çocukluk yıllarıma dönmek istiyorum

Ben yine toprakla oynamak, suda çimmek istiyorum
Ben kelebek gibi çiçekten çiçeğe konmak istiyorum
Ben arılar gibi çiçeklerden bal toplamak istiyorum
Ben tâ o eski çocukluk yıllarıma dönmek istiyorum

Yaylamın berrak çaylarında balık avlamak istiyorum
Ben ayranı, kalaylı tasta kana kana içmek istiyorum
Ben tereyağlı katmer, yufka ekmeği yemek istiyorum
İstiyorum, istiyorum, ben köyüme dönmek istiyorum

Suyu pınar veya ağaç oluklu çeşmeden içmek istiyorum
Bol oksijenli çam kokulu yelini içime çekmek istiyorum
Çayır çimende takla atıp, hoplayıp - zıplamak, istiyorum
Dağcı gibi dağa, Tarzan gibi ağaca tırmanmak istiyorum

Sıkıldım bu şehrin yasaklı, sıkıcı, havasından, suyundan
Ben hayatın özgürlük tadını yaylamda yaşamak istiyorum
B. TUNCA/25.06.2001-15.30