Çocukluğa Özlem! Şiiri - Yiğit Metin Sev ...

Bakma öyle şaşkın şaşkın
gülen gözlerle,gözlerime çocuk!
Bizi de sardılar patiska kundaklara,
sarmaladılar tahta beşiklere,
Bizim için de yapıldı lohusa şerbetleri
Kırk uçurtmalar, diş buğdayları
Biz de uyuduk göğsünde anamızın
En masum uykuları…
Biz de ağladık olur olmaz şeylere
Mızıkçılık yaptık oyunlarda
hayatı hep horoz şekeri tadında sandık
çarşamba merkez ilk okulu bahçesinde,
yakan toplar, birdir birler,
biriktirdiğimiz gazoz kapaklarıyla misket oynadık.
Canımız sıkıldı, üzüldük yenilince
Çarşamba Yeşil ırmak kıyısında,
çocuk parkında salıncak sefası sonrası,
saray sinemasında 3 filim birden
tadındaydı, coşkulu pazarlarımız
Oysa ne ağır yenilgiler alacaktık sonra
Ne çok aşklarda yanacaktı canımız
En zor kazanılan oyun…Hayatmış!
Sonra anladık…
Gösterişli kutlamalar olmasa da
Bizde üfledik yaş günlerinde mumlu pastalara
Küçük ellerimizle alkışladık sönünce
Bilmiyorduk ki ne çok mumlar yakacaktık sonra
İmkansız düşler için
Ellerimiz kaç kez boş kalacaktı
Sonra anladık...
Bizde çizdik sayfalara
Mutlu bir ev, yanına ağaç, mavi bulutlar
ve ardından, gülümseyen güneş
Oysa yan yana ama çok uzak
Hayatlar varmış yaşanan
Evler mutlu değilmiş her zaman
Gri de olurmuş bulutlar!
Sonra anladık...
Biz de ter içinde oynadık sokaklarda
Düştük, bizim de yaralandı dizlerimiz
Üfleyince hemen geçmiyormuş meğer tüm yaralar
Hastalıklar, dermansız dertler
Ölüm diye bir şey varmış!
11 yaşın 31 ekimin de,
son bulan çocukluğumda,
babamdan
Sonra tanıdık, yetimliği ve ölümü
Bakma öyle şaşkın şaşkın
gülen gözlerle,gözlerime çocuk
Yaklaş, tut ellerimden!
Beni de al götür çocukluğuna
Çok yoruldum büyümekten..
(ocak 2011)