kahkaha gibi hıçkırarak
çiğinime çekerek omzumu
ağlamak yoruyordu düşü
gözlerimize barut kokusu
ince kara kuru tenimizde
yeğnimize sürdüğümüzde
kızıyordu çoğu kez anam
sarı benizinde kansızlığı
aynaya baksam görünse
elli yılın öncesine yüzüm
yanardı yanağım ateşle
çıtır ayaz yakardı alca
iliğime işlemiş çıkar mı
gülüşümde gizemi içten
duyumsadığım zamana
buğulanıyor gözlerimde
dilimin ucunda söylesem
birden bire gelmiyor bile
ayrılık acısı çığlığımdan
dökülürdü korkularıma
suya özlemine resminden
çatlamış yerinden toprak
gökyüzünü kucaklayarak
buğulanırdı gözleri denizin
301210istanbul
Kayıt Tarihi : 23.1.2011 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!