Çocukluğa Özlem Şiiri - Turgut Uzdu

Sıkıştı göğsüm
Efkarlar hasret oldu, dal budak sardı,
Kapladı memleket hasreti her yanı,
Bütün aynalar hıçkırdı ruhumda
Gurbet gurbet diye ağladı.

Nerde çocukluğumun güzel günleri,
Hani koşuştuğum daracık sokaklar vardı!
Neşeyle evden çıkardım,
Düşer, kalkardık hep birlikte
Dudaklarım hep neşeyle çığlık atardı.

Sonra davranışlarımla büyüdü yaşım,
İlk defa başkası için çarpmıştı kalbim,
Dizlerim titremiş, heyecanlanmıştım;
Göremeyince bir gün ilk aşkımı,
Gizlice kaç defa ağlamıştı gözlerim.

Mutluydum evimde,
Her odası gibi ayrı bir sıcaktı odam,
Oradaydı yürekler dolusu bir sevgiyle
Beni seven annem,
Her zaman arkamda duran dağ gibi babam.

Yollar aldı beni,
Götürdü uzaklara bedenimle ruhumu,
Bir savaşa başladım hayatla
Unuttum inanın
Bir zamanlar çocuk olduğumu.

Her hatıra gül olup açar beynimde,
Bir masum istek dolanır dilime,
Tekrar yaşamak isterim
Ama nedense hep gurbet çöker
Dünü özleyen bütün gecelerime.

21/02/2007