Çocuklaşmak Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Ne güzel bir duygu o,bazen çocuklaşmak.
Dönmek eski günlere bir şeyler kırmak.
Azardan kaçmak için köşe bucak saklanmak.
Sen bilemezsin bu duyguları, hiç büyümedin ki.

Ne güzel bir duygu o,bazen çocuklaşmak.
Dertten, tasadan uzak bulutlarda yaşamak.
Atmadan içine hiçbir şeyi sadece oynamak.
Sen zaten bu duygular içindesin, hiç büyümedin ki.

Ne güzel bir duygu o, bazen çocuklaşmak.
Bir şefkatli kucakta iç çekerek ağlamak.
Hüzün sayılan bu havada, bir şeylere doymak.
Sen şimdide ağlıyorsun zaten, hiç büyümedin ki.

Ne güzel bir duygu o,bazen çocuklaşmak.
Çabuk büyümek için merdivenlere koşmak.
Özenip büyüklere, hep çocukluğuna yanmak.
Şimdi yanma çocukluğuna, hiç büyümedin ki.

Ama bil ki büyüdükçe dertler büyüyor.
Bu yüzden bıkıp, bazen çocukluk özleniyor.
Sığınacak bir liman, ağlayacak bir kucak aranıyor.
Büyüme sen evladım, insan büyüdükçe küçülüyor.
Hiç büyüme furkanım, bu duygularım sende yaşıyor.

22.08.2007/İstanbul