Çocuklaşalım mı Seninle?

Çocuklaşalım mı seninle?
Saklambaç falan oynarız
Göz bebeklerine saklanırım ben en çok
Kendimi hep görmek istediğim yere
Sen hiç saklanamazsın benden
Ne zaman ebe ben olsam elimi kalbime götürürüm
Çünkü bilirim ki sen hep ordasın
Kızarsın bana mızıkçılık yapıyorsun diye
Mızıkçılık değil işte
Senin her zaman olacağın yer orası..
Sek, sek oynarız diye söylemiştim zaten
Ama biliyorum sen beni hep yenersin
Çünkü hayatım boyunca hiçbir kaldırımda çizgilere basmadan yürümeyi beceremedim ben
Çocuklaşalım mı seninle?
Kışın kar yağdığında kardan adam yapabiliriz mesela
Ona isim koyabiliriz
Ellerimiz morarana kadar kar topu oynarız ya da
Ve ben nefesimle ısıtabilirim parmak uçlarını
İsim koyabiliriz demiştim ya az önce bak biz çok şeye isim koyabiliriz
İlk tanıştığımız güne
İlk göz göze geleceğimiz yere
Yürüdüğümüz kaldırımlara, sokaklara,
Bir birimizi hatırlatan şarkılara yeniden isim koyabiliriz
İki bardak çay içmek için oturduğumuz çay bahçesinin ismini değiştirebiliriz
Gülüşüyle, gözleriyle, burnuyla sana çok benzeyen bir bebeğe isim verebiliriz
Ben bir tek sana isim veremiyorum
Söylenmiş ya da söylenecek bütün aşk sözcükleri adının yanına bile yaklaşamıyor
Ve sen bu yüzden belki de daha hiç birini duymadın benden
Hiçbir Canım, hiçbir Bir tanem, hiçbir Aşkım
Ya da şimdi sayamadığım hiçbir kelime bir sen etmez ki içimde.
Başka bir adın olmalı senin
Hiç söylenmemiş, eskimemiş, piç’leşmemiş
Yalnız benden duyduğun yalnız beni bulduğun bambaşka bir şey işte
Bir gün, yani varsa kader de bir gün
Görmek için kendimi baktığımda gözlerine
Sadece bu kelime dökülmeli dudaklarımdan
Çocuklaşalım biz seninle
Hadi durup dururken aşık olalım birbirimize
Daha sıkı sarılalım karanlık olduğunda
Sonra çay falan içeriz
Aynı sabaha uyandığımız bir kahvaltıda…

(Ocak 2014 İzmir)