Çocuklarla Hayatımız Şiiri - Ahmet Kısa

Dünyamızın en tatlı meyveleridir onlar...
Çocuklarımız...
En büyük sevinç kaynağımız...
İstikbâldeki dayanağımız...
Allah'ın bizlere bahşettiği,
Lûtfedip umutlarımıza döşettiği...
Hangimizin ayakları yere değmiştir doğdukları gün...
Onlar, Rabbimizin bedenimize sunduğu taptaze sürgün...
Merhaba diyor ağlarken yeni bir can,
Ben geldim diyor taze bir soykan...
E...Hoşgeldin o zaman dünyamıza minik afacan...
Sefalar getirdin evimize...
Aldık, dahil ettik seni de neşemize...

Geç bakalım, geç şöyle...
Geceler uykusuz bundan böyle...
Beşiğin gıcırtısında ninniler söyle...
Hep bizimlesin artık, havada, denizde ve karada...
Sen nerede...Biz orada...
Bir gülüşleri bile tüm dünyaya bedeldir,
Üzüntüleri, sıkıntıları bize sanki eceldir...
Düşe kalka büyürler, uçmadan yuvadan...
Yeter ki çimento eksik olmasın sıvadan...

Büyürken Onlar, yaşlanırız bizler.
Kısmazsan yemini, dövülür dizler,
Sorumlu ebeveynler dikkatle izler,
Sorumsuz olanlarda, ıraktır gözler...
Küçüklerken, bir an önce büyüsünler isteriz,
Büyüdüklerinde de keşke küçük kalsalardı deriz...
Hep onlarla güler, onlarla ağlarız,
Zamanı gelince de başlarını bağlarız...

Gelin olur kızın, ata biner, der ki 'ya nasip',
Damat olur oğlun, denir ki'helal süt emmiş, münasip'...
Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine, tahtına,
Dualar edelim ki halel gelmesin mürüvvetine, bahtına...
Hiç büyümezler nazarımızda, evlenip yuva kursalar bile,
İnşaallah daim olur mutlulukları, çekmesinler ezâ, çile...
Bir de büyükanne-büyükbabalık heyecanı yaşanır sonrasında,
Meyvelerin de meyveleri olur, zincirli mutluluk sofrasında...
Torun-torba gezdirilir parklarda, şevkle ve onurla,
Artık daha da yaşlandığını kabullenirsin gururla...

Düşünce elden ayaktan, şanslıysan, dayanaktır sana çocuklar,
Ya değilsen...İşte o zaman, kaktüstür sana tüm tomurcuklar...
Ne ararlar ne de sorarlar, ne de kafalarını yorarlar senin için,
Çok çabuk unutulduğuna, vefasızlıklarına yanarsın için için...
Dünyaya gelişlerinde hissettiğin bayram sevincini düşünürsün,
Gelirler belki bu bayram diye, bir hevesle giyinir, kuşanırsın...
Bazen de bir sürpriz umar beklersin...Hep beklersin...
Beyhude umutlanıp, günlerine nice günler eklersin.

Başka başka çocuklar gelir gider, sahte gülücüklerle bayram geçer,
Akarken gözyaşların yüreğine, gözlerin mazide kalan hayâlleri seçer...
Gün gelir, hayat arkadaşın da senden evvel bu diyardan göçer,
İşte dostum...Kişi o zaman yalnızlık şarabından ölesiye içer...
Sele dönüşür gözlerinde katreler, boğulursun hıçkırıklara...
Bir omuz verenin olmazsa, sen de karışırsın diğer gönlü kırıklara...
Belki bir huzurevinde bulursun mutluluğu, ölümünün arifesinde,
Ecelini beklersin, 'dört kollu seyahatle' ebediyete intikal tarifesinde...
Yine de çocuklarını düşünmekle geçer, Anne ve Babaların son demleri,
Allah cümlemize hayırlı evlatlar versin, daim olsun hürmet ve erdemleri...