Çocukların Yüreğini Kuşanmak

Ekin tarlasında tırpan sallayan
Çocukların yüreğini kuşandım!
Yoğa dilenmeyen, zora tınmayan
Gözlerinden yağmur yağmur boşandım!

İlk kez gözlediği kızgın güneşti,
Sarı otlar ilk kundağı, yorganı!
Anası derede bir çeşme eşti
Boynundan hiç çıkarmadı urganı!

Çılgın rüzgar esip durdu başında
Arık da kürüdü taş da topladı!
Kan terin içinde körpe yaşında,
Dünyada bir şeye kalbi hopladı!

Neden bir okulu olamamıştı?
İrkildi.. köylüyüm dedi, utandı!
O, çöllerde susamış bir kamıştı
Yağmur yağdı yandı, sel aktı yandı!

Karıncalar ağdı yaralarına
Moraran tenine mor süsen dedi!
Kimseler almadı aralarına,
Sevdalı yüreği yine sen dedi!

Arpaya orağı sardığı kadar
Gül devşirdi gül çehresi kanarken!
Ama ona bir kez gülmedi bahar
Ağlamadı parmakları donarken!

Çileyi kuşanıp sürdü dağlara
Koyunlarla kuzularla meledi!
Yarınları gibi kömürden kara
Gözlerini dumanlara beledi!

Şehrin ışıkları bir bir ışırken
O tir tir üşüdü yanaşamadı!
Gönlünde sevdalar bayraklaşırken
Kimse anlamadı ve yaşamadı!

Haydi Allah sana selamet versin
Yan avuç toprağa, bir yudum suya!
Nasibim, kaderim, bereket versin!
Diyerek şükretti, asalet bu ya!

Ulaşmadı bir çavdarın boyuna
Ezildi büzüldü ufacık kaldı!
Yattı yıldızlarla koyun koyuna
Elifi düşündü elife daldı!