Çocukların Gözyaşıyla Yıkanır Günahlarımız

Oyunla başlayalım güne bu sabah
Ortada yalnızlık var
Ayrılıklar ebe olsun umuda
Saklayalım bütün acılarımızı
Ben bir mezar kovuğuna
Siz sincap deliğine
Görmesin hiç kimse bizi
Yalnızca kuşlar ihbarda bulunur
Güvenmeyelim böryü böceğe

Boşlukta yuvarlandı taş
Düştü kader çizgimize
Birbirine benzeyen yüzümüze
Sesimizin ürpertisi çökecek
Acısı dinmez yüreğimize

Ne sancısı kalacak güzün
Ne yankısı yüzümüzün
Düşecek yıllanmış meşeden yaprak
Taşırken sincap cevizi kovuğuna
Erişecek gizimize
Sırra kadem basacak