Çocuklarımız Var Bizim

Nedir bu afat, nedir bu fırtına?
Koştuğumuz peşinden
ya da kaçtığımız önünden
böyle belirsiz, böyle saçma sapan.
Bir şükür yerine bin bir isyan
yalan, yalan, yalan...
Ne zavallı, ne aciz şu insan.
Sevgide gizli değil mi tüm sihir?
Sevgiyle açmaz mı her gül?
Ve aşkla yazılmaz mı tüm şiirler?
Sevginin çocukları değil miydik?
Sevgisizliği kim icat etti?
Tertemiz birer sayfa değil miydik?
Hangi hoyrat eller bizi kirletti?
Yalan dolan mı bilirdik?
Öfkeyi, nefreti kimden öğrendik?
İnanamıyorum, nasıl bu hale geldik?
Herhalde yaşanması gereken
bir dönemden geçtik diyelim
ama yine de bitmedik iyi bilelim.
Çünkü çocuklarımız var bizim.
Sadece ve sadece ne olur
sevgimizi onlardan esirgemeyelim.
Onlar pırıl, pırıl, katıksız ve sevgi dolu,
onlar biliyorum açacaklar her yolu,
yaşanır kılacaklar dünyayı dolu, dolu.