Bu akşam nostalji yaşadım dostlar,
Gelin olduğum evdeydim.
Annesiz,baba ve iki erkek kardeşi olan,
Çeyizsiz denilebilecek halde geldiğim evde.
Yakınlar toplanıp bir liste yapmışlardı hiç unutmadım.
Annesi yok bilemez,alamaz şimdi tek başına diyerek,
O lazım bu lazım yazdılar,
Sonra da Allah Razı Olsun hepsini aldılar.
Küçücük bir kız gelin oldu o eve,
Hiç tanımadığı bilmediği bir aileye,
Hem de çok kalabalık bir aileye,
Hiçç pişman olmadı ama bunca sene.
Odalarında dolaştım,
Uğurcan bu evde doğdu.
Odası bugün ki Burgaz’daki oda,
Bembeyaz,koskocaman yataklı
Minnacık bir erkek çocuğu içindeki.
Yaramaz mı yaramaz,
Elma yanaklı,şirin mi şirin,
Dünyayla barışık bir Çingene pilici,
Şimdilerde olduğu gibi burnu havada değil,
Anne,baba tepesinde ve dede ve babannne ve hala,
İlk erkek torun olmanın ayrıcalığını yaşamakta.
İlk okula başladığı,pelinsumun,
Kara biberimin de doğduğu ev burası.
Mutfakta çay doldurdum,
Onlara mama yapardım gece yarıları,
Sobalı ev o zaman,
Soba salonda yanar e mutfak buz gibi,
Aynur işten gelir saatin kaçı olursa olsun,
Koşarak ellerini yaka yaka acemice soba yakar,
Mutfağa girer ve saatlerce yemek yapar,
Şimdi sıcacık o mutfak,
Sobanın yerini doğal gaz boruları almış.
Yıllar nasıl da geçmiş.
Babamın geldiğinde hep oturduğu yere baktım bir ara.
Bir sehpa koymuşlar oraya,
Ne bilsinler,
Orada kızının evinde misafir gibi oturan,
Bir su bile istemekten çekinen,
Çok kibar bir adam otururdu.
O adam ki depremden bir hafta sonra göçüp gitti,
Güzeller güzeli karısının yanına gökyüzüne.
Konuşurken insanlarla bir an baktım ki gözlerim doldu,
Hepsi sohbete dalmıştı benden habersiz.
O bir kaça saate tam 19 yıl sığdırdım,
O evde yaşadığım yedi yılı an be an gözlerimin önünden geçirdim.
Hatırlarım hem canımı yaktı,
Hem de çocuklarımın doğduğu ev,
Onların hayata başladığı,
Yüzümü güldürdüğü ev bana iyi geldi.
Dertleştik sessizce evim ve ben,
Sonra da vedalaştık ve sözleştik yeniden buluşmak için,
Yeniden ve yeniden hayatta sahip olduğum her şeye şükretmek
Anıları gözden geçirmek için.
Evim Bekle Beni.
Sana Hep Geleceğim.
Çünkü;
SEN ÇOCUKLARIMIN DOĞDUĞU EVSİN.
22/01/2012
Aynur MeydanKayıt Tarihi : 22.1.2012 00:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aynur Meydan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/22/cocuklarimin-dogdugu-ev.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)