Ben onları
Nefesleri kirli sözlerinizi aklasın diye doğurmadım
Kucağım sunağa dönsün diye emzirip
Dalları ellerinizde kırılsın diye büyütmedim ben
Fidan boylularımı
Güneşe sermiştim sofralarını
Karanlıklara gömülsünler
Darağaçlarında salınsınlar diye
Kurmamıştım salıncaklarını
Sakınıp saklarken her şerden beladan
Doyamazken ben onları öpüp koklamaya
Gözünüzü kırpmadan başınızı eğmeden
Nasıl kıydınız o güzelim can’lara
Daha onurlu bir yaşamdı umutları
Onlarla günlük güneşlikti ortalık
Düşündünüz mü hiç
Şimdi niye böyle karanlık
Ne yazıldı defterinize güneşi söndürünce
Ayıbınız adınıza yapışmış, baktığınız aynalar hep kirliyken
Dokunabildiniz mi sizi doğuran annenin yüzüne
Oğul oğul öpebildiniz mi ellerinden
Dalından kopardığınız çiçeklerle
Çocuklarımı geri verin bana
Ben onları kutlamalarınıza yaprak döksünler diye
Yeşertmedim avuçlarımda
Bir mayıs baharında gözlerime gölge düşüresiniz
Bağrımı kanatıp sütümü çürütesiniz diye
Doğurmadım ben onları sabahlara…
Kayıt Tarihi : 6.5.2007 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
mendili hep kanayan analara...
kutluyorum...
Daha onurlu bir yaşamdı umutları
Onlarla günlük güneşlikti ortalık
Düşündünüz mü hiç
Şimdi niye böyle karanlık
...'
çok güzel bir şiir.
üstelik ana duyarlılığıyla devrimci duyarlılığın harmanlandığı şiir bir yandan savaşımı anlatırken bir yanda katilleri sorguluyor. ölümlere (idamlara) karşı bir başkaldırı şiiri. adeta çocuklarının mirasını alıp, kavgasını sürdüren anaların şiiri.
yüreğine ve duyarlılığına sağlık.
dostlukla
TÜM YORUMLAR (57)