Çocuklarım Vardı Benim

Bir köy öğretmeni idim bir zaman
Gözümün yaşına bakmadılar benim
Oysa öğreteceğim ne çok şey vardı
Gonca güllerimden ayırdılar beni…

Kimi yaramazlık yapar sonra pişkin pişkin af dilerdi
“Öğretmenim” deyişleri bir ömre bedeldi
Bir gün üzgün görseler benim değil onların gözünden yaş gelirdi
Canlarımdan ayırdılar beni…

Bir soru sorsam parmakları göğe değerdi
Umutları ülkeminkinden bile güzeldi
Bakışları çakmak çakmak sanki yüreğimi delerdi
Munzurlukları bile ne tatlı gelirdi
Yüreğimin közünden ayırdılar beni…

Şimdi ellerini açmış dua ediyorlar belki
Dönüşüm için bir umut bekliyorlar belki
Çocuklarım, yavrularım bu deli adam sizsiz eder mi?
Can özümden ayırdılar beni…