Çocuklarım Şiiri - Can Carmen

Bakarken devasa gözbebeklerinle ellerime
Bir hışırtı duymak isterdin güzel kızım
Pazar günleri harçlık sırasına geçer misali
Beklerdin peşinde koşmak için folyoların

Sevmezdin kimseleri, ekseriyetle beni bile
İstirahatteysen eğer kindi sana adımlarım
Ayakkabılarım dikenli, parmaklarıma emek sinmiş
Ondandır dilediğince okşanmadı alaca saçların

Aş ister, rızık ister küçük kızım
Masumiyetine karışır her hareketiyle afacanlığı
Varsın dökülmedik toprak bırakmasın saksıda
Camgüzeline benden çok zarar veremez ya!

Yad ellerdesin sense aslan oğlum
Gece karanlığında sevinç gürültüleri kolpadan
Uykundan sıçratan ani kabusların
Bayılırdın oysa özellikle şafaklara
Sabah ezanında şangırtın zerk eder

Ve sen adını bile bilmediğim çocuk
Hatta çocuklar, çocuklarım
Biriniz heba olmuş müştemilatlarda
Diğeriniz martavala gebe rahimlerde
Kana bulanmış bedeniniz
Belki birinizin zanlısı bendeniz

Özür dilerim…