Çocuklarım Şiiri - Nevzat Durukan

Temmuz, 2018

ÇOCUKLARIM

Geceme güneş doğardı, kızlarım gülünce,
Ben donardım onlar üşüyünce,
Sevinçlerine en çok ben sevinirdim
Evlatlarım oldu yaşam tarzım, ömrümce.

Bir sabah bir sela duyacak çocuklarım,
O sabah morgda bembeyaz sabahlarım,
Ben gittim Allah’ıma, biliyor O kalbimi,
Kefarettir çektiklerim, silinir kabahatlarım.

Ardımdan ağlama oğlum ben ölünce,
Uğramadın, aramadın ki; gereğince,
Ver beni toprağa; ölmüştüm, senin için,
Görmedin babanı yaşarken; gör ölünce.

Oğlum yaşa benden sonrada özgürce,
Tek istegim defnet beni düzgünce,
Gerçek dostun mezarda, sakın düşme,
Kaldırmaz asla kimse, sen düşünce.

Şimdi beni yalnız yaptıklarım bekler,
Alsın beni götürsün melekler,
Hakkımı yiyenler düşünsün o gün,
Hesap versin haramzade köpekler.

Ben gidince ne eksilecek sanki burada,
Ruhum aradığına erecek İnşallah orada,
Unutacağım nasılsa ömürlük hüzünleri,
Üzülmeyin, suçu olan elenecek sıratda.

Uluğ Bey