Çocuklarım... Şiiri - Selçuk Şahin

Kırmızı yanakları olan
tombul bir bebek suretiyle
emeklerken;
hayat tranvaylarını
üzerlerine sürdü,
zillerini çalmadan..

Salıncak zannederek
uyudular köprünün
eski küpeştesi dibinde...

Kurtarıcıları bir sokak köpeği
oldu çoğu zaman
koyunlarında,
kıyıcı kış gecelerinde..

Kazurat kokulu bedenlerine
değmeden
geçiyordu rüzgar,
ötelerinden;
Kadük giyitlerini kurutmadan..

Her rüyaları; polis korkusu,
tecavüz kokusu, dayak korkusu
falçata yarası karabasanlarıyla
son buluyor
bir belediye emekçisinin
süpürgesiyle...

(S.Şahin2002Hasanpaşa-İstanbul)