Sahip olduğumuz en güzel varlıklar,
Çocuklarımız…
Esmer,sarışın,o renk bu renk gözlü.
Ne fark eder ışıl ışıl bakarlar.
Yorgun bir gün ardından,
Ayaklarımı sürükleyerek çıkarken merdivenleri,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çocuklarımız... Bizi yaşama bağlayan en büyük nedenlerden biridir...
Onlar iki ağacın tadına doyulmayan meyveleridir...
Onlar değil... Baba ve anne istediği için dünyaya gelen çocuklarımız... Onlara ne veriyoruz... Onlardan ne istiyoruz...
Onlar... Onlar... Onlara ne gelecek vaat ediyoruz...
Duygulu... Ders niteliğindeki şiirinizi kutlarım üstadım... Sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta