Meydan kızıl kıyamet, kan götürür geceyi,
Büyükler çatışınca, çocukları vururlar.
Ben ki çözemiyorum, çözün şu bilmeceyi,
İnsanlar büyüyünce, canavar mı olurlar?
Bastır ki iz bıraksın, parmakların saçıma,
Anneciğim sar beni, kopuyorum hayattan.
Canilerin sıktığı, mermi girdi içime,
Güvercinin vuruldu, kan damlıyor kanattan.
Dünyanızdan bu kadar erken mi gidecektim?
Yaşadım mı şimdi ben, hayat bu kadar mıymış?
Babam yemin vermişti, denizi görecektim,
Sahi nerede babam, ona da mı kıyılmış?
Gözlerim kapanıyor, başım düşmekte yana,
Beyaz yüzlü melekler, bana doğru gelirler.
Anneciğim cevap ver, bu son sualim sana,
Çocuklar öldüğünde, cennete mi giderler?
Kayıt Tarihi : 17.5.2009 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne yazık ki ülkemin gerçeği bu durumda.
Mardin belki belleğimizdeki en taze olay. Oysa ülkenin her köşesinde bir hayvan gibi görülmekte, bir sokak köpeği gibi öldürülmekte çocuklar.
Kaldı ki köpeğin bile yaşam hakkını gaspetmeye hiç kimsenin hakkı yokken...
Duyarlı yürek sesini kutluyorum.
Yüreğinize sağlık.
Tebrikler sevgili şairim, tebrikler.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (9)