Çocukları öldürüyorlar Şiiri - Derya Avşar

Çocukları öldürüyorlar…
Sevişen iki beden arasındaki köprü oluyorum
Bir ateşin ortasında tutuşup yanıyorum
Annemin ve babamın ateşinde kavruluyorum

Bir kıvılcımın izleri oluyor iki dudağın arası bana
Daha anne rahmine düşmeden öldürüyorlar bizi...
Annemin ve babamın dayak izleri morartıyor körpe bedenimizi...

Acıyla kırbaçlanan bir hayat izi...
Yıka yıka, yıkıla yıkıla çoğalıyor çekilen azap
Hiçbir zaman temizleyemezler üstümüzdeki günah izlerini...

Anne ve babam;
DNA mı kedi boyutlarının içinde şekillendirdiler.
Hazlarının arasında büyüyen bir çığlıktım beni duymadılar bile...

Şimdi hala bağırıyorum çırılçıplak kalabalık bir toplum içinde...
Ve yine duyulmuyorum, boğuluyorum dumanlı, sisli bir karanlığın içinde...
Annemin ve babamın dayak izleriyle mosmor doğuyor körpe bedenim.
Ve ben onların çürük aşk meyvesiyim. Acımasızlıklarının silinmez izleriyim.