Çocuklara Sıkılan Hangi Kurşun Kahpece D ...

Hayattan bezmiş bir halde bekliyorum amansız ve pervasiz..
Umursamaz, duyamaz olmuşum, kalbimin kapakciklarini kapamisim, kulak tikamisim tüm seslere..
Kapıyorum gözlerimi dalıyorum düşlere, çook uzaklara gidiyorum...
Gözümün önünden filim şeridi gibi geçiyor, bütün bir hayat...
Çocukluğum geliyor aklıma birden; her şeyden habersiz masum ve temiz..
Babayı kahraman bilen ''benim babam seni döver'' diyerek güçsuz minnacık ellerde cesaret bulan,
Anneyi sığınacak liman bilen çocukluğum...
Çocukluk dedim ya bilmelisiniz.. Her insan büyüdüm sansa da vardır ondan izler biraz..
Bir çocuğun çığlıgıyla son buluyor çocukluk düşlerim..
Suriye'li, Filistin'li, Patani'li belki de.. Ne farkederdi ki çocuk ışte..
Haykırışları kulağımi tırmalıyordu adeta; ''babamı istiyorum,babamı istiyorum, أ ر ي د و ا ل د ي ''...
Çok şey mi istiyordu ki..
Her çocuk gibi kahramanını istiyordu en kıymetlisini, en degerlisini...
O yetimin çığlıgiyla can buluyor, yerinden fırlıyor adeta koca bedenimm..
Birşeyler yapmalı diyorum..
Çocukları şefkatle buluşturma adına, onlara Anne ve Babalar olabilme adina...
Evet belkide zulme sessiz kalmama adına birşeyler.. birşeyler...
Susar miydi dersiniz bütün bu çabalara rağmen bu çığlıklar, dinermiydi kahramansiz kalan bir çocuğun öfkesi, getirebilirmisiniz geri yerine yamali da olsa düşlerini bir çocuğun..
Diyorum ve susuyorum, soruyorum;
Neden di niçin di çocuklara sıkılan kahpece kurşunlar...