Çocuklar ya! Şiiri - Lokman Ali Yavuz

Siz ne güzelsiniz parkta.
Gözleriniz nasıl değişiyor birden,
Parka girince.

Ne çok haksızlığımız var size.
Güldüğünüz yerde olmalıydı her şeyiniz.
Okullarınız mesela.
Onların yeri parklarınız değil mi?
Başka yerde ne işi var?
Sizin değil mi onlar?
Çıkarın içinde ki “büyükleri”.

Oyuncaktan yapmalıydık her şeyinizi.
Kitabınız, defteriniz,
Sıralarınız hatta.

Evleriniz parkın içinde olmalıydı.
Odanız bir ağacın dalından asılmalı.
Pencerenizi açınca, kuşları, çiçekleri görmelisiniz.
Canınız sıklınca binmelisiniz birinin sırtına,
Afrika’ya gitmelisiniz mesela,
Tokluğunuzu götürseniz bize inat.
Gamzelerini görsek onlarında.

Çocuklar ya! Siz ne güzelsiniz parkta.
Bir gün, hani diyorum ki bir gün,
Sizin kadar BÜYÜK olur muyum?