Çocuklar ve güvercinler

Bu güzel çocuklar ölmedi!
düşlerinden vuruldu !
O çiçekler solmadı
Açmakta; başka baharlarda !
Eğer o uçurtmalar hâlâ uçmadıysa gökyüzünde
Orada sabahları çocuklar uyanamıyordur !
Anneleri onları uyandıramıyordur !
Balonlarda yoktur !
Oysa rengârenk balonlar olmalı ; uçmalı bulutlar arasında!
Uçurtmalı o güzelim uçurtmaları!
Ve bunu çocuklar yapmalı!
Minik kalpleri ölüm korkusuyla mi atmalı ?
Hayır! Uçurtmaları uçurmak için sevinçle el çırpmalı !
Sevmeli çocukları; şimdi uçurtmaları kim uçurmalı ?
Çocuklar uçurtmalarından vurulmamalı !
Uçurtmaları vurmak ne zalimliktir ! nasıl bir zulümdür?
Şimdi Filistin'in gözyaşlarıyla ıslandı tüm bulutlar
Yağmur bundan yağar ...
Şehrin mateminde ; bir başkadır gökyüzünün rengi
Kızıl mıdır yoksa bir çocuğun çizdiği resimlerdeki gibi mavimsi midir nedir !
Çocuklar düşlerini çizmeli kağıtlara!
Yaşamı sevmeli daha çok ; en çok !
Ölüm; acı bir şarap tadında ; o şaraptan çocuklar içmemeli !
Kadınlar ; baş tacı edilmeli dünyada;
Her kadın bir anne adayı ve her çocuk bir umut !
Bombaların ortasında anne ve çocukların gözyaşları birbirine karıştı !
Kıyamet gelmeden kıyamet yaşandı !
Zalimler nasıl hesap verecek Tanrı'ya
Çalınmadık çocukluk; çalınmadık hayatlar ; düşler ve tebessüm kalmamış !
Çalınmış bir ekmek değil ki bu ; verilsin ...
Çocukluğun gözlerindeki yıldızlar borçlu bu siyahlar ..
Kararıp kaldı bu gökyüzü; kararınca Tanrının laneti zalimlerin üzerinde olur ilelebet!
Yağar damlaları en kuvvetli yağmurlar
Eser oradan bir acı rüzgâr en şiddetlisinden !
Ve şimşekler çakar belki gökyüzünde...
Yeryüzünde büyük matem var !
Matemin rengi sorulmaz!
Matemin rengi yoktur ; ne kızıldır ne siyah !
Çocuklara memleket sorulmaz !
Çocuklara düşleri sorulur !
Çocuklara kucak açılır; çocuklara ne kılıç kalkar ne üzerine bombalar yağdırılır !
Aynı dili konuşur bütün çocuklar!
Dünyanın en batısındakiyle en doğusundaki de aynıdır
Onlar çocukların dilinden anlamazlar!
Çocukların düşlerini katlederler !
Cenneti de cehenneme çevirirler !
Söyleyin onlara ; çocuklar ölmesin!
Uçurtmaları vurmasınlar !
Resimleri en beyaz duvarlara assınlar...
Ve düşleri ; umutları en güzel renge boyasınlar
O ölmek için henüz çocuk !
Yaşamalı ! öyle bir yaşamalı ki çizmeli umudu kağıda ona bir boya kalem verin !
Çocukların uyuduğu ülkede kimin kazandığının ne önemi var !
Söyleyin onlara; çocukları masallarla uyutsunlar !
Yeryüzü ; toprak bile ağlıyor çocuklara!
Nasıl duymazsınız?
Nasıl susturulur susar o ses ?
En mutlu çocuk seslerini nasıl duymazdan gelir insan ?
O ses hiç mi çınlamaz kulaklarınızda ?
Sağır mi Tanrı'nın verdiği kalp denen organ ?
Yüreklerinizi nerede bıraktınız ? Gökyüzü bile Filistin'e ağlarken !
Ey zalimler ! Neden çocukları ilelebet aynı yaşta bıraktınız !
Çocuklar büyümeli ! Her geçen yıl kutlamalı yeni yaşlarını!
Pastadaki o mumları neden söndürdünüz ?
Gözlerdeki ışıkları çaldınız gökyüzünden yıldızları çalarcasına !
Şu simsiyah gökyüzünde bile nice yıldızlar varken !
Ve o gökyüzü hâlâ size bile merhamet ederken !
Siz nasıl acımazsınız çocuklara ey zulmedenler !
Gökyüzüne bakmalı çocuklar !
Kış güneşinin altında bu nasıl bir zulümdür ?
Güneş bile aldırış etmeden ;doğarken en soğuk sabahlara ?
Hiç mi buzullar erimez kalplerin yamaçlarında?
Çocuklar başka şeylerden de konuşsunlar !
Tomurcuklanmamış gülleri yaşatsınlar
Baharlar gelecek daha ! ölümü konuşmasınlar yeter !
Nasıl çöle çevirirsiniz o güzelim bahçeleri?
Neden her yerde kan var ? Yoksa çiçekler soldu mu ?
Sizin yalnız elleriniz kirli sanıyorsunuz !
Yıkayınca baharı görecek misiniz ?
Sizin kalpleriniz yok; kayalarınız var ; oraya çarpa çarpa ölüyor çocuklar !
Söyleyin nereye gitti o güvercinler?
Çocukları soran gözleri vardı !
Kuşların ötmediği bu ıssız çöllerde?
Savaş günü o turnalar da terk etti ülkeyi neden ?
Bu kuşlar bile dayanamadı bu zulme !
Çocuklar kuşları çok severler bilir misiniz ?
Kuşlar da çocukları!
Çağırın güvercinleri gelsinler
Çocuklara üzülmesinler ...