Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar.
Eskisi gibi bülbül konmasa da dalına,
Üzülme çocuklar gelir senin yanına.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar. --Hocam çocukları bizleden iyi bilirsiniz sizin mesleğiniz kutluyorum
Mahallede oturanların, çocukların baş tacı.
Bırakın; Çocuklar oynasın, gitsin içindeki sancı…
Dut ağacına yakılan bir ağıt gibi... Eskiden dut ağaçları çok büyük olurdu...Şimdi bahçeler yok veya çok küçük; hele kuşların hiçbiri yok; sadece serçe ve Arap bülbülü, incir kuşları hiç yok; incir kalmadı ki!
Şiiriniz, çok güzel... 10 puan +ant. Hoşça kalın...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta