İnsanlar
Bağırırken, çağırırken
Vururken, kırarken
Döverken, söverken
Ezerken, biçerken
Hepi hiç ederken
Unutmuş muydu çocukluğunu
Ve büyümeyi böylesine isteyen çocuklar
Koşarken, zıplarken
Sorarken, oynarken
Severken, gülerken
Masumken, temizken
Her şeyi güzelleştirirken
Bilseydi sonunun ne olduğunu
Güler miydi artık insanoğlu?
Kayıt Tarihi : 18.9.2020 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En sevdiğim yazılarımdan biri. Yazarken çocukluğumdan bir anı geldi aklıma: 1. sınıftayken okul çıkışları servisten kaçıp eve kendim giderdim. Yolu da olabildiğince uzatırken sanki dünyanın en cesur çocuğu bendim. Ertesi gün servisçi Tacettin amca beni pek hoş karşılamazdı ama :D Düşününce çocukluğuma hâlen çok benziyorum. Arada bazı saçmalıklarım oldu ama umarım onları telafi edebilirim ya da umarım telafi edebilmişimdir. Kendiniz kırılınca affedebiliyorsunuz fakat birini kırdığınızda hem o kişi hem de sizin için bunun geri dönüşü olmayabiliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!