Çocuklar hayatın en masum yaratıkları
Saf ve temiz kalpleri,
Tebessümlü yüzleri,
Yumuk yumuk elleri ile.
Ve tabi ki mercan gibi gözleri.
Bunlardan dolayıdır
Çocuklara duyulan sevgi.
Büyüyünce insanlar bencilleşir,
Ve malı, mülkü de tattı mı,
Başlar oyunlar oynamaya.
Dereden tepeden hoplamaya, zıplamaya
Bazen dünyanın en gaddarı olurlar,
Bazen de en masumu.
Zaman zaman kükreyen bir aslan,
Zaman zaman da süt dökmüş zavallı bir kedi
Ne vardı böyle olmasaydı?
Habil de Kabil de yaşasaydı
Kayıt Tarihi : 29.3.2014 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)