Çoçuklar Sevgiyle Büyür

Bir tek hafta sonları,
Ailecek kahvaltı yapabiliyorduk.
Bu gün de pazardı.
Neşeyle ve heyecanla uyandım.
Akşamdan, annemle özenle seçtiğimiz,
Elbiselerimi giydim.
Annem saçlarımı yine özenle tarayarak,
Kendi parfümünden de sürdü bana.
Ve; 'Çiçek gibi oldu benim kızım' diyerek öptü.
Haydi koş babana.

Babam gazetelerine dalmıştı yine.
'Günaydın babacığım' diyerek,
Bir öpücük kondurdum yanağına.
Babam, tepeden tırnağa şöyle bir süzdü,
'Bu sabah çok güzel olmuş, benim gülüm,
Hem çiçeklerden çok daha güzel,
Hem de mis gibi kokuyor sümbülüm' diyerek,
Kuçağına aldı ve öpücük yağmuruna tuttu beni.

İsmim, çiçek ismi olmamasına rağmen,
Babam ve annem,
Gülüm, karanfilim, sardunyam diye severlerdi beni.
Çiçeklerden daha güzelsin demeleride,
Çok hoşuma giderdi.

Aradan yıllar geçti.
Annem ve babam bana hala,
Gülüm, karanfilim demekten vazgeçmedi.
Evlendim, şimdi benimde bir kızım var.
O da benim çiçeğim,
Gülüm, yasemenim.
Demek ki çoçuklar,
Anne ve babalarının çiçeğiymiş.
Ve şimdi anladım ki;
O çiçekler, sevgi ile büyürlermiş.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
08.01.2008
KARAMAN