Çocuklar ölüyor Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Yürek sıkışmasıyla kelimeler kekeliyor
Yutkunmalarım canımı yakıyor
Ellerim soğuk dudağım çatlak
Okudum kitaplar silik okunmuyor
Odanın bir kenarındaki oyuncaklar
Yetim öküz halde bekliyor
Parktaki salıncaklar boş boş sallanıyor
Sokaktaki taşlar kale olmuyor toplar patlak
Ekmeklerin uçları bölünmüyor
Ayakkabılar bulanmıyor çamura
Sokaklar sessiz masum küfürler edilip küsülmüyor
Gökyüzü açmıyor gökkuşağı siyaha boyanmış
Evin önüne çizilen sek sek çizgileri karışmış
Taşlar oynamıyor kırılmış
Horoz şekerler acı ve ötmüyor
Güvercinler uçmuyor ağaçlar sallanmıyor
Kargalar ekinlere gelmiyor
Resim defterleri açılmıyor
Renkli kalemler aileyi çizmiyor
Bugün nefesler yorgun gözler kuru ve solgun
Dünya seyrediyor çocukların sesi duyulmuyor
Ağıtlar beddualar dualar biri birine karışlıyor
Irak’ta Afganistan’da Filistin’de Halep’te
İnsanlığın hakları burada siliniyor
Medeniyetler denilen ülkeler kadeh tokuşturuyorlar
Yontulmamış beyinlerdeki fikirler gaddara çalışıyor
Çocuklar ölüyor anneler babalar kendini ölüme atıyor
Geriye hayaller riyalar öksüz yetim kalıyor