Melekler De Ölür Mü? ( Çocuklar Ölmesin)

MELEKLER DE ÖLÜR MÜ?
(Çocuklar Ölmesin)

Unutulan neydi,
Neydi böyle gözlerime söz geçiremediğim?

Yanaklarım ıslanıyordu
Ben yağmurdan sanıyordum…

Oysa yağmur hangi ruhun kanıydı?

Cehenneme hiç yağmur yağar mıydı?

Görmüyorsun diye yok sayma beni
Gözünü kaçırma benden,
İşte sana haykırıyorum.
Varım ben koca bir yok oluşla.

Ruhunla bakmazsan göremezsin
Haritada görülmüyor çünkü
Savaşlar, ölümler, haykırışlar, ağıtlar…
Barut kokusu duyulmuyor atlaslarda
Ve
Görülmüyor meleklerin sahile vuran cesetleri.

Sabaha karşı vurdular beni.
Adını bile söyleyemediğim
Bir cellat vurdu boynumu,
Sesim bile çıkmadı üstelik.
Çocuklar rüya görürken boğuldu.

Kimdi boynumu vuran,
Kuzeyden, Güneyden, Orta Doğudan ve Doğudan
Bilmem hangi coğrafyadandılar.

Onlar da insan mıydılar?

O Allah-u ekber dedi boynumu vururken,
Ben Allah-u ekber dedim vurulurken.

Allah diyordu
Kardeştik oysa…

Nedir insan;

Başı, gövdesi ayakları, eli kolu…

İnsan insan mıdır yoksa merhameti, yoksa ruhu???

Havan sesi mermi uğultusu,
Çocuk cıvıltılarıyla unutulmadı
Barut kokusunda açmadı hiçbir çiçek,
Çocuklar yarınsız kaldı.

Karanlık sularında aydınlık umutların
Adı ak olan bahtı kara denizlerde
Uykularında solup gitti canları…

Ölmek kadar zordu belki de sevmek,
Onun içindi birbirimizi sevemediğimiz.

Vahşi bir cellat elinde yitip gitti,
Karanlık sularda soldu aydınlık yüzleri bebeklerin
Sonra karaya vurdu insanlığım
Ve merhamet kadar yalan oldu varlığım.

Melekler de öldü...

Bütün dünya sadece baktı ve öylece kaldı.
Bütün dünya sadece baktı.

Hatay,2015