Çocuklar Ölmesin Şiiri - Necip Yılmaz

Ölmesin çocuklar
Uzanırken eller
Ekmeğe
Hayata
Sevgiye

Yürümek acı mıdır?
Görmek semada ışıldayan yıldızları
Bir umudu taşımak gönüllerde
Sessiz çığlıklara kulak vemek
Göz yaşlarına sığınmak

Yeryüzü cenneti herkesin
İhitiyar, genç, çocuk, bebek,
Elmalar, armutlar, kirazlar, çilekler...
Allah'ın armağanı nimetler,
Bırakın minnacik kollar yorulmasın
Verin hakkını herkese

Ölmesin çocuklar
Kamyon kasalarında
Umuda uzanırken
Özlemler

Yokluğa doğmak,
İşsizliğe,
Acıya
Anne kucağını özleyerek beklemek
Kader midir minnacik yüreklere?

Yeryüzü emanettir
Dünden yarına
Taşı, toprağı, yaprağı,
Otu, tozu herşeyi
Gel hiyanet etme
Emanete
Ver hakkını herkese

Ölmesin çocuklar
Eritre'de, Filistin'de, Kongo'da, Irak'ta
Kamboçya'da, Afganistan'da, Jamaika'da,dünyada
Bir avuç taş için,
Sevgiyi büyütelim
Yeter herkese