Ayakkabısı yok diye
bir çocuğun haline üzülürsün.
Ayakkabı giyecek
bir ayağı olmayan çocuklar ne yapsın?
Her şeye rağmen çocuklar mutlu olmalı.
Sen, ayağı üşüyen çocuğa dua et;
ben o çocukların yarınına şekil vereyim.
Sen, çocukların ellerini ısıt;
ben onları yarınlara ulaştırayım.
Sen, çocukları sarıp sarmala, kalbine dokun;
ben onlara insan olmayı öğreteyim.
Unutma, gülmenin,
bulaşmak gibi bir güzelliği vardır.
Sen gülmezsen, ben gülmezsem
çocuklara gülmeyi nasıl öğreteceğiz?
Çocuklar gülmeli, çocuklar mutlu olmalı.
Kayıt Tarihi : 27.10.2018 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2 HAZİRAN 2018 CUMARTESİ
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!