Çocuklar Gördüm Şiiri - Halil Aksoy

Çocuklar gördüm,
Bin bir renkte açan kır çiçekleri gibi,
Renk renk,cıvıl cıvıl.
Umut veriyorlar,can veriyorlar her yana.
Yağmur damlası kadar saf,
Ana sütü kadar temiz.
Gülüyorlardı , sımsıcak bakışlarıyla.

Çocuklar gördüm,
Kiminin adı Hasan, kiminin Fatma,
Kiminin ki ne fark eder,hepsi bir aslında.
Kalem tutan, ekmek kokan, sigara satan çocuklar.
Hayalleri gözümün önünden geçiyor hep sırayla.

Çocuklar gördüm,
Çocukluklarını yaşamamış olsalar,
Ve hatta hiç binmemiş olsalar atlı karıncaya,
Hiç görmemiş olsalar bile denizi,
Dokunmamış okşamamış olsa hiç bir el başlarını,
Uyumamışlarsa sıcacık sobanın başında,
Elleri tütün, elleri bostan kokuyorsa,
Anneciğim dememişlerse o kısacık hayatlarında.
Meltemle birlikte dolaşmamışlarsa kumsalda,
Olmuşsa ellerinde oyuncakları, bebek yerine mendil,
Araba yerine sigara.
Kaçıyorlarsa birbirlerinden korku dolu bakışlarıyla,
Bir anlamı yoksa hayatın oralarda.
Küçük bedenleriyle koca adam gibi dolaşıyorlarsa,
Ve onlar dahi,
Cıvıl cıvıldır kuşlar gibi,
Sevgi ile bakmasını bilene.
Sevgini aldıklarında,
Yeter ki içten gülümsemeyi bir dene.
Umudun geleceğin bir anlamı varsa onlarla.
Ne olur silmeyelim yüreklerindeki sevgiyi.
Silmeyelim yüzlerindeki gülümsemeyi.
Yürekten vereceğimiz bir gülümseme yeter onlara.