Çocuklar Gibi Şiiri - Adnan Şahin 2

Uzaklarda bir yerlerde,
Kuytu, taşra, varoş bir evde:
Bir ananın çığlığı dağlıyordur şimdi yürekleri;
Ağlıyordur bir ana;
sel olmuş gözyaşlarıyla.
Sessiz, kimsesiz, sitemsiz,
Karanlığa karışan yavrusuna:
- Gitme! Yalvarırım gitme!
- Ses ver bana, konuş benimle!
- Hadi dokun bana, kucaklaş benimle!
- Yalvarırım kapama gözlerini,
- Susma ne olur!
- Susma! Bir şeyler söyle!

Usulca uzaklaşır çocuk, çocukluğundan…

Hadi sor kendine;
bir çocuk kirletebilir mi seni?
sen kirletebilir misin bir çocuğun gülüşlerini?

yüreği bir aynadır çocuk,
akar içimize; duru pınarlardan,
ırmaklardan süzülerek,
ulaşana dek kardeşlik denizine,
akar ışıl ışıl,
akar hayat hayat.
ta ki biz yüreğine kiri bulaştırana dek.

kendi ellerimizle kirletiyoruz
çocukları ve dünyayı.
Karalar bağlatıp analarımıza;
Kara kara karartıyoruz yarınlarımızı.

oysa çocuklar gibi saf ve tertemiz kalabilsek;
öyle bir dünya kalacak ki bize:
öyle bir dünya yaratacağız ki çocuk ellerimizle:
aşkı ve hayatı paylaşabileceğiz,
çocuklar gibi gülümseyebileceğiz…