COCUKLARDA BABALARA KIZARMIŞ
Deselerdi; olmaz deyip geçerdim,
Çocuklarda babalara kızarmış!
Yaşı on sekizi on geçti ama
Çocuklarda babalara kızarmış!
Onlar için baharımda, yazımda,
Baba isem çekilmeli nazım da,
Büyük harfler çıkmış, küçük ağzımla
Çocuklarda babalara kızarmış!
Babama kızmadım, hak ettiğinde,
Hatta ki canıma tak ettiğinde,
Hayır, vardır dedim, çok ettiğinde;
Çocuklarda babalara kızarmış!
Etmedim, etseydim bulmak istemem,
Boyum aşan suya dalmak istemem,
İstenmiyorsam da, kalmak istemem;
Çocuklarda babalara kızarmış!
Dinini dinsizden öğren demedim,
Çekil kuytulara körlen demedim,
Karnımda ağrımaz çiğde yemedim;
Çocuklarda babalara kızarmış!
Hak ettim saymışım, haksız geleni,
Siliyorlar, silgi denen sileni,
Gizli tohum çıkıyormuş aleni;
Çocuklarda babalara kızarmış!
Ben daha çocuğum anneme göre,
Böyledir genimiz böyledir töre,
Aslan pislemezmiş yattığı yere
Çocuklarda babalara kızarmış!
Bu can diri yaşıyorken bu tende,
Ağrılar oluşur şöyle sinemde,
Zamansız konuştum, kabahat bende;
Çocuklarda babalara kızarmış!
Bozmayı becerir tamir bilmeyen,
Eli güldüremez, kendi gülmeyen,
İzzettin’e haram helal gelmeyen;
Çocuklarda babalara kızarmış!
İzzettin DÖNMEZ
18.04.2012
Kayıt Tarihi : 2.7.2014 14:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!