Çocuklar, Bizim Çocuklarımız...

ÇOCUKLAR, BİZİM ÇOCUKLARIMIZ...

kurtuluş savaşının,
dökülen kanlarla,yitirilen onca canla
verilen günlerde:
ellerinde dirgen, yaba ve de tırpanlar...
top mermisini bebeğinden
özge gören analar...
kimisi iki taş aldı eline,
kimisinde nacaklar, oraklar...
yediden yetmişe şehit oldu
kızlar, kızanlar, atalar, kınalı kuzular...

hiç mi rast gelmediniz,
sekiz, on yaşında
toprağın kara bağrında
kucak kucağa yatanlara...
milli mücadelenin küçük kahramanlarına...
çocuklara...
bizim çocuklarımıza...
kemalettin tuğcu' nun
küçük dev adamlarına...

körpecikti bedenleri...
yaşları olsa olsa on,
bilemedin onbeş idi...
kahpe emperyale, anadolu' yu
onlar dar etti...
vatanı, namusu ve dahi ata babaları için,
onlar canını verdi...

ya şimdi! ...
bölücü, kan çanağına dönmüş gözlerini
onlara dikti...
kandırdı binbir türlü yalanla
gözlerini kör etti...
onlar ki birgün önce,
mehmetçik abisiyle top oynadı...
bugün ise ne yaptığını bilmeden,
molotof attı, taşladı...

binlerce lanet olsun
onları bu hale düşürenlere!
kitap, kalem, şeker tutası ellere
taş, bomba verenlere!

ve sen yavrum!
kara gözlüm!
ne olur düşün hele bir kere...
vatan ne? namus ne? cumhuriyet ne diye...
sana bayram hediye eden,
geleceğimizi sizde gören ata babaya
bu kin, bu nefret niye?
biliyorum, izin vermiyorlar anlamana...
kalmışsın iki arada bir derede...

lakin yapma be yavrucuğum!
bu hain tuzağa düşme...
sımsıkı sarıl minik ellerinle
vatanına, cumhuriyetine, atana...
kanma yalanlara, dolanlara...
kanma hayına...
senin geleceğin,
bil ki bizim geleceğimiz...
aydınlık olsun yarınlarımız,
izin verme karanlığa...