Çocuklar Bırakıyoruz Geride

çocuklar bırakıyoruz geride
gözleri yaşlı
ellerinde kan kırmızı acılar
yüreklerinde sorgusuz kurşunlar
ölüm yazıyor alınlarında
yaşanmamış renkli karanlıklarla

çocuklar bırakıyoruz geride
şafak kızılı tenlerinde
güneş yanıkları
yağmur delikleri
ve babasından arta kalan intikamın
inadına soğuk, inadına sahipsiz izleri

çocuklar bırakıyoruz geride
adını sormuyor kimse
kimse bilmiyor yaşını
kurşunlar kalem oluyor ama
yazamıyor barışı
tarih defterinin
ne başına ne de sonuna

çocuklar bırakıyoruz geride
annesinin ruhundan damlayan
bir yudum şefkati bulsa
dolanacak damarlarında hayat
ve özgür martılara kanat olacak yüreği
şimdi bilmediği, tanımadığı öfkenin cesaretini
sürüyor yüzüne iki parmağıyla
soyut mutluluklar resmediyor akıllara

çocuklar bırakıyoruz geride
uykuları gecenin karanlığına aç
ekmediği umutları bahçeye muhtaç
oysa parmak uçlarında gidiyor
adının yarın olduğunu bilmediği geleceğe
tırnak diplerinde kararıyor topraklar
ve yasemin kokuyor ölümler
canlara damladıkça

çocuklar bırakıyoruz geride
elleri kolları bağlı
omuzlarında kesik bir baş
sırtlarında dünya denen ağır taş
belki de çaresizliğimizi bırakıyoruz geride
elimizden gelen sadece yürekten bir dua
ve iki damla yaş...!