Çocuklar bende,otuz yılım sende kalsın.. ...

ölümlere
doymayan uykusuz,
inciten yıllara,
ayrılıkları hüzün yaptım,
aklıma düştüğün gün...

Bir tek hecede;
yutkunurken,
adın gibi vefasızlığında,
yanılgısını eksiltmiyor,
kazırcasına yıllarıma en acısından,
en keskininden bıçakla,
kanırtarak,yazdıkların..

sonsuza dek süren aşklar,
iyi gün kötü gün yeminleri,
içindeki acımasız hapsoluşlar,
yalanlarda,
en yakın adımında kalmış,
varacağın yer aslında,
sana senden uzak...

aylardan ayrılık,
günlerden en hüzün,
dakikalar geçen koca bir ömrün,
vefasızlık sarkacında sallanırken,
yalnızlığımın yorulduğu yerde,
geri dönülmez çizgide,
ucuz bir intahar eşiğinde,
sadece,
verdiğim otuz yılıma yanıyorum...

tek kalmanın ıssızlığında yüreğim,
unutulmaların hesabını tutuyorum.
rengi bozuk geçmişinle,
sen gideli bu yürekten,
kaç ışık yolu oldu sayamıyorum..

şimdi artık,
iç çekmelerimin büyüttüğü gecelerde,
sürekli artan hüznün ekşimsi tadında,
korkak kalabalıklar içinde,
yalnızlıkta,
ne azalır,
ne kaybolur,
en çokta bana benzer,
bir sahipsiz gezegen misali,
uyandırmak istiyorum,uyuyan yıllarımı...

soluk gün ışığında,
parça parça dağılırken gece,
sırtımda yıllarım,
ekmek kırıntısında güvercin sesleri
misali,
kapıda bekleyen belirginsizlikler,
haydi kalk,
kalk, şimdi veda vakti...

fügen..

2008 in vakitlerden vefasızlıklarda veda vakti..