Çocuklar Ağlamasınlar Şiiri - Emin Baydil

Gülsünler,
Hep gülsünler istiyorum.
Yeni açmış çiçekler gibi bahçemde
Çocuklar şen-şakrak, hiç mi hiç ağlamasınlar istiyorum.
Şarkılarını söylesinler kırların,
Kelebekler gibi mutlu,
Usul usul kanatlanıp, uçsunlar istiyorum.

İlkbaharda doğsunlar,
Sonbaharda solmasınlar.
Gözlerinden boncuk boncuk hüzün yaşları
Yanaklarından yol yol terler akmasın,
Bir testi suya düşmüş, harçlık için çocuklar,
Ağlamasınlar istiyorum.

Peki, ya siz çocuklar!
İster misiniz? Yaşamak için ağır ağır
Simit bağır, su bağır...
İşte bak!
Koskocaman, taş kemerli kapılarda zamana
Sevimsiz köprübaşlarında
Tek ayağa basamak;
Hıncahınç dolu meydanlarda
Can simitlerine tutsak,
Elleriniz çocuklar...

Elleriniz artık gökkuşaklarında değil,
Hayalleriniz gibi uçurtmalarınız da,
Elektrik direklerine asılmış,
Öylesine duruyorlar, yırtık-pırtık...

İşte size, kuyruk kuyruğa takılmış arabalar!
İstemediğiniz kadar çok...
Artık gereği kalmadı yapmanıza birşeyler;
Telden, ağaçtan, taştan...
İşte buraya çocuklar,
İşte buraya,
Buraya İstanbul diyorlar.
.........................,
Ah, Mısır Çarşısı ah!
Mısırların mı patladı birden, yoksa sen mi,
Kıskanıp simitlerimi? ! ..
Ne sen ne ben alamadık,
Aldı yine, karanlık bir el ikimizin
Taşı-toprağı altın, İstanbul'dan hissemizi...
Bak yine akşam oldu
Gör işte, ellerim bomboş, yine üstelik...
Sonsuza dek boş kalacak yerim,
Şimdi de yatmalıyım, yatağımı özledim...
Bu bir devr-i daim: Dünden bugüne, bugünden yarına...
Oysa, dönmeliyim, geç kalmamalıyım diye düşünmüştüm
Çünkü; kulakları kapıda, gözleri yollardadır anamın...
Nerden bilsin? ...

Anam...Anam...Güzel anam! ..
................................
Öyle ya,
Hangi birimiz, bir garibana katık,
Üşüyen bir gecede mermerden basamaklarda;
Ya da ömrümüz gibi loş, uzayan kaldırımlarda,
Çerez olmadık! ? ..
Hangi birimiz,
Batsın bu dünya! diyerek boş vermedik?
Hangi birimiz yem olmadık balıklara,
Bir keyiflik olta için?

Hangi birimiz, hangi birimiz olmadık! ? ..