Çocuklar Şiiri - Ali Ayhan

yapraklarında hüzün vardı ağacın
yoksuldu yıldızlar
şehirler birer birer uykuya dalmaktaydı
dağılmaktaydı soğuk
lambalar yanmaktaydı
küçük çocuklar vardı
karanlıkta oyun oynarlardı
küçük çocuklar vardı
karanlığa aydınlık katarlardı
Fırat suyu kan akardı
küçük çocukların kalpleri yanardı
çocukların kalbi büyüktür bizden

aşk masalları yazardı tarih
masum çocuklar masallara hep inanır
masallar küçük küçük büyür

anneler çocuklarını arar karanlıkta
ışıkta,güneşte,toprakta,
annelerin kalbi çocuklarıyla atar
an ve an
annelerin kolları çocukları sarar
çocuklar her kadını anneleri sanır
anne ve çocuk,aşk ve kadın
her anne biraz eksiktir çocuksuz
her kadın biraz eksiktir aşksız

küçük çocuklar vardı
küçük çocuklar ıslık çalardı
küçük çocuklar hayal kurardı
küçük çocuklar ışıklarla arkadaş olurlardı
kalplerine kanat takıp uçarlardı
kalpleri tekmil dünyayı gezerdi
dünyayı renk renk boyarlardı
çocuklar çiçekler bırakırlardı boşluklara
çocuklar aydan tekerlemeler tekerler

anneler yemekler pişirirlerdi çocuklara
çocuklar yemekleri yarım bırakır oyuna kaçardı
anneler çocukların ardından koşarlardı
anneler yetişemez,oyun başlardı
oyunlar bitmez,sürer giderdi
çocuklar sürgün olurdu hayattan
oyun en güzel sürgün
oyun hep sürsün

kelebekler konardı ruhlara
ruhlar,resimler iç içe geçerdi
iç içe bütün çocuklar
içinden çıkılmaz evler
içinden çıkılmaz evlerde çürür çocuklar
çağdan çağa gezer kelebekler
aşkın çiçekleri çağları aşar
çocuklar büyür

asıl hayat çocuklardadır