Sokak çocukları Şiiri - Adem Ulutaş

Anadan, babadan görmedik şefkat
Sokakta kimsesiz çocuklar biziz
Metruk binalarda tükenir hayat
Sevgiden habersiz çocuklar biziz

Bizlerden uzaktır eğlence, neşe
Varlığımız madde dolu bir şişe
Garibe sığınak her kuytu köşe
Evsiz, barksız, yersiz çocuklar biziz

Karanlık bitecek güneş doğacak
Ümidiyle sabah ederiz ancak
Döküldükçe insanlığı boğacak
Gözyaşları deniz çocuklar biziz

Yataklar kartondan yastııklar taştan
Her günü çileyle yaşarız baştan
Mahrumuz bir kaşık sıcacık aştan
Mutsuzluğa haiz çocuklar biziz

Yüzümüzden yüz çeviren insanlar
Ölülerden farksız yaşayan canlar
Sokağı sokakta kalanlar anlar
İtilmiş, değersiz çocuklar biziz

Olmasın sokaklar çocuğun yeri
Çocuklar anadan doğmaz serseri
Tükenmiş takati kalmamış feri
İmkansız, çaresiz çocuklar biziz

Allah' a gizli yok her bir şey ayan
Ey duyarsız Adem uyan ha uyan
Bizleri sokağa sizsiniz koyan
Aç ve soluk beniz çocuklar biziz